Θα ήθελα σε αυτό το άρθρο να κάνω μια προσπάθεια στο να καταγράψω κάποια πράγματα που λέγονται καθημερινά, ωστόσο κανείς δεν θα βρει σε λεξικά. Τα γράφω για να μείνουν στην ιστορία και για την ηθική ικανοποίηση ότι ο Μπαμπινιώτης ήρθε δεύτερος όταν θα προσπαθήσει να περιλάβει κάποιους από αυτούς τους όρους σε κάποια από τις εκδόσεις του λεξικού του.
Θα αναλύσω μια συγκεκριμένη φράση και παραλλαγές της ενώ ταυτόχρονα θα αναλύσω πολιτικο-οικονομικο-ψυχο-πολιτιστικό πλαίσιο κάτω από το οποίο αυτή η φράση έχει νόημα.
Η φράση είναι... "Ρε Χ, θα σε Υ"
Το Χ είναι ένας επιθετικός προσδιορισμός παύλα μπινελίκι, αόριστα ορισμένος, τον θεωρούμε γνωστό. Πχ μαλάκα, αρχίδι, μπινέ, μινάρα, κλπ
Το Υ μπορεί να είναι ένα από τα: "κατσαβιδιάσω", "κοπανήσω", "κουτουλήσω","λερώσω", "τσαλακώσω", "παλουκώσω", "βαρέσω", κλπ
Η ανάλυση
Η φράση γενικά αποτελεί εκδήλωση άγριων συναισθημάτων από έναν δράστη Α σε ένα θύμα Β. Το πώς εκδηλώνονται και το πόσο τελικά άγρια είναι αυτά τα συναισθήματα το καθορίζει το Υ.
Θεωρητικά, μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε λέξη, ωστόσο οι παραπάνω είναι οι πιο αντιπροσωπευτικές, αυτές ακούγονται και αυτές μπορούν να αναλυθούν περισσότερο από τις άλλες.
Όποιος πιστεύει ότι υπάρχουν ελλείψεις στην διατριβή αυτή μην ντραπεί να συμπληρώσει.
Για καλύτερη εικόνα θα σας δώσω τον ορισμό κυρίως περιγράφοντας καταστάσεις χαρακτηρισμένες η κάθε μια από διαφορετική ένταση προκειμένου να καταλάβετε πότε χρησιμοποιείτε κάθε φράση και τη ένταση υποδηλώνει.
Θα σε...
"κατσαβιδιάσω"
Υποδηλώνει τα πιο άγρια σκοτεινά συναισθήματα σε σύγκριση με τις άλλες λέξεις. Η λέξη κατσαβιδιάζω φέρνει στον νου παράφρων μάστορα συνεργείου αυτοκινήτων, με φόρμα μπλε και διαγράμμιση τιγρέ από τα πασαλειμμένα λάδια.
Τα μαλλιά αχτένιστα, μαύρα, κατσαρά. Το μάτι θολό. Στο χέρι το κατσαβίδι. Οι κινήσεις του χοντροκομμένες, δεν κόβει, αντιδρά σχεδόν ενστικτωδώς στα εξωτερικά ερεθίσματα χαρακτηριστικό κάθε μάστορα αυτοκινήτων.
Τσακώνεται με το αφεντικό για τα λεφτά που του τρώει και τα ένσημα που δεν του κολλάει. Ο μάστορας μετατρέπεται σε θηρίο. Το κρύβει. Σκυμμένος πάνω από τη μηχανή του αμαξιού βιδώνει και ξεβιδώνει. Το αφεντικό πίνει τον καφέ του καπνίζοντας λίγο πιο πίσω, καθισμένος στο σκαμπό του.
Ξαφνικά ο μάστορας αφήνει το θηρίο που κρύβει μέσα του ελεύθερο, πέφτει πάνω στο αφεντικό το καρφώνει το κατσαβίδι στο στομάχι, το κουνάει πάνω κάτω, το βγάζει, το ξανακαρφώνει, ξανά και ξανά και ξανά, το αφεντικό γέρνει άψυχο πια στην καρέκλα. Ο καφές έχει χυθεί στο πάτωμα.
Νομίζω έχετε μια εικόνα.
Ομοίως για καταστάσεις τόσο φορτισμένες και τέτοια τεράστια ένταση όπου έχουμε το εξοργισμένο θηρίο μέσα μας έτοιμο να ξεχυθεί και να κατασπαράξει τα πάντα στο διάβα του η λέξη "κατσαβιδιάζω" προειδοποιεί τον άλλον για μία τέτοια εξέλιξη των πραγμάτων.
"λερώσω"
Η ένταση και η φόρτιση κάτω από τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η λέξη ποικίλει. Λέγοντας "λερώσω" μπορούμε να εννοούμε αρκετά διαφορετικά πράγματα.
Πιάστε εικόνα. Διαμάχη μεταξύ μηχανόβιων για γκόμενα. Δική μου είναι, όχι δική μου. Βρέχει. Λακκούβες με νερό δεξιά και αριστερά στο δρόμο.
Η γκόμενα παρακολουθεί από μια μεριά με τις φίλες της, η αγωνία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της αλλά ταυτόχρονα της αρέσει η ιδέα ότι για αυτή τσακώνονται τα παιδιά.
Ο ένας με το δερμάτινο Lucky Strike ο άλλος με μαλλί καρφί τίγκα στο τζελ, τρύπες στο πρόσωπο από ξυσμένα σπυριά ακμής.
Ο ένας σαπίζει τον άλλο στο ξύλο, τρώει κι αυτός μερικές αλλά το αποτέλεσμα είναι ο πρώτος χωμένος στα λασπουριά του δρόμου (εδώ κολλάει το λερώνω) με τα μισά δόντια του στη χούφτα του.
Έκδοση δύο. Ο ένας τραβάει μαχαίρι. Ο άλλος τον βλέπει στα μάτια, χέζεται πάνω του αλλά δεν το δείχνει. Παίρνει αμυντική στάση με τα πόδια λυγισμένα και τα χέρια ανοιχτά κρατώντας τα μπροστά από το σώμα του. Σκέφτεται πως θα τον αντιμετωπίσει.
Δεν βρίσκει, όμως, και ο άλλος τον καρφώνει στ' άντερα, του τα κάνει μπλάστρι, τον αφήνει με το μαχαίρι, την κοπανάει, η γκόμενα κλαίει πάνω από τον μαχαιρωμένο, γεμάτο αίματα θύμα. Παντού αίμα (εξ ού και λερώνω).
Η λέξη επομένως "λερώνω" υποδηλώνει η έξαρση βίας με τρόπο που θα κάνει τον άλλο να ταπεινωθεί στα μάτια τρίτων.
"τσαλακώσω"
Ο επιτυχημένος γιάπις είναι εθνική προσπαθώντας να στρώσει το νέο του cabrio, μια cabrio που αποκτήθηκε με "ρευστοποίηση" ιδρώτα και κόπου τόσων μηνών.
Το γκομενάκι δίπλα, με τα ξανθά του μακριά μαλλάκια να ανεμίζουν ανέμελα καθώς το αμάξι έχει πιάσει 170, χαίρεται στιγμές ιδιαίτερης υλικής ηδονής. Ψηλή, καλλίγραμμη, πλούσιο στήθος. Φούστα μαύρη κοντή.
Ο τύπος βρίσκεται κι αυτός στα ουράνια, ποτέ δεν φανταζόταν πόσο εύκολα μπορεί να πέσει μια δίμετρη ξανθιά όταν έχεις λεφτά. Είναι χαζόφατσα και το ξέρει αλλά δεν έχει σημασία. Μια φορά θα περάσει καλά. Και αυτός και το γκομενάκι.
Η εθνική τελειώνει, πλησιάζουν Χαλκίδα. "Δεν είναι μέρος για γιάπηδες σαν κι εμένα", σκέφτεται ο τύπος, ωστόσο κάπως πρέπει να στρώσει το αμαξάκι. Οι σύντομες αυτές σκέψεις τερματίζονται με ένα "Δεν γαμιέται, εξάλλου αρέσει στο γκομενάκι".
Κατεβαίνουν, ο τύπος ασφαλίζει το αμάξι. Πέντε ώρες μετά επιστρέφουν. Το θέαμα είναι φρικτό στα μάτια του γιάπη μας. Τα τζάμια σπασμένα. Οι λαμαρίνες ράφλες. Σε όλη την έκταση του αμαξιού βλέπει γραμμένα αναρχικά συνθήματα κατά των πλουσίων και του θεού.
Για τον θεό χέστηκε. Οι πλούσιοι όμως; Γιατί τόσο κόμπλεξ με τους πλούσιους πια. Εξάλλου άλλο πλούσιος, άλλο επιτυχημένος και άλλο και τα δύο όπως αυτός. Ζηλεύουν; Όλα αυτά περνούν στιγμιαία από το μυαλό του.
Η γκόμενα παρατηρεί άναυδη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αρθρώσει ένα "Απίστευτο".
Ο γιάπις μας τα παίρνει. Θέλει να βρει τον υπεύθυνο και να του χώσει μια μπουνιά στο σαγόνι. Και τότε μέσα από τις σκιές εμφανίζονται 5 άτομα. Οι δύο φοράνε δερμάτινα. Άλλοι δύο σκισμένες μπλούζες και τζιν. Ο πέμπτος γεμάτος, ο πιο χοντρός, ξυρισμένος γουλί με σκουλαρίκι στο αυτί και τριμμένες μαύρες μπότες πλησιάζει προς τον γιάπη.
-Δικό σου το εργαλείο φιλαράκο;
-Ναι. Εσύ το έκανες αυτό;
-Ναι. Θες να κάνεις κάτι για αυτό;
-Ναι. Θέλω να σου σπάσω τα μούτρα. Και εσένα και των άλλων.
-Ναι ε; Δοκίμασε λοιπόν. Αδερφή με γραβάτα.
-Αδερφή με γραβάτα;
-Ναι. Η μάλλον αδερφή με γραβάτα και τσαλακωμένο αμάξι.
-Ε δεν πάει άλλο. Τώρα θα δεις.
Ο γιάπις προσπαθεί να χώσει με όση δύναμη έχει μια μπουνιά στη μούρη του αλητάμπουρα που του κατέστρεψε το αμάξι. Η μπουνιά του όμως σταματάει πάνω στην χούφτα του χοντρού. Το ίδιο συμβαίνει όταν προσπαθεί να κάνει το ίδιο με το άλλο χέρι.
Ο χοντρός, χωρίς να έχει χάσει την γαλήνια έκφραση του και φαίνοντας να το διασκεδάζει, του χώνει μια γονατιά στα απαυτά, κλείνοντας συγχρόνως το μάτι στην γκομενίτσα, και ο τύπος πέφτει κάτω πιάνοντας τα απαυτά του βογκώντας από τον πόνο.
Πλησιάζουν και οι άλλοι τις παρέας και χωρίς ιδιαίτερους ηθικούς ενδοιασμούς τον σαπίζουν στο ξύλο.
Το κουστούμι του χάλια, η γραβάτα του λασπωμένη, το πουκάμισο ματωμένο από την ανοιγμένη μύτη, δύο κουμπιά λείπουν. Η τσάκιση στο παντελόνι έπαψε να υπάρχει, το λουστρίνι γδάρθηκε. Τον τσαλάκωσαν.
Οι αναρχικοί, ύστερα από αυτή την ζωώδη σωματική εκτόνωση, αποχωρούν. Το γκομενάκι τρέχει πάνω από τον γιάπη, δεν ξέρει πως πρέπει να αντιδράσει, φωνάζει έξαλλη βοήθεια.
Το "τσαλακώνω" λοιπόν, σύμφωνα με τα παραπάνω, έχει παρεμφερή έννοια με αυτή της λέξης "λερώνω" ωστόσο αν και λιγότερης έντασης (αν θυμάστε παραπάνω η κατάληξη ήταν τραγική, εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο) υποδηλώνει μεγαλύτερη ταπείνωση του θύματος (το γκομενάκι την επόμενη την έκανε λαμόγια, το cabrio στο συνεργείο, ο γιάπις με μαύρους κύκλους στα μάτια).
"παλουκώσω"
Διπλή έννοια. Αναφέρεται τόσο στην έξαρση βίας όσο και στην σεξουαλική πράξη. Όταν χρησιμοποιείται, έχει αυτή τη διπλή σημασία κάτι που την κάνει ιδιαίτερα δυνατή.
Τουρκοκρατία. Όσοι δεν είναι φίλοι των Τούρκων, όπως παπάδες, μεγαλοκτηματίες, χαφιέδες κτλ είναι εχθροί τους. Ή, μάλλον, δυνάστες τους.
Έρχεται το '21, ο Κολοκοτρώνης πηδά στο άλογο του και κραδαίνει το σπαθί σαν πέος σε στύση δεξιά και αριστερά. Ένας Τούρκοι, δύο βρίσκουν τραγικό θάνατο από τη λεπίδα του. Τρίτος, τέταρτος, ο Κολοκοτρώνης γουστάρει, πωρώνεται, ξεκοιλιάζει ότι κινείται.
Η φουστανέλα του ανεμίζει απάνω στο άτι, η μουστάκα του το ίδιο. Γύρω οι οσμές της φύσης προδίδουν την άνοιξη. Εκτός από κάτι. Μια τσίκνα που φαίνεται ότι δεν κολλάει στο σκηνικό. Ακολουθεί την οσμή.
Οι Τούρκοι έχουν στήσει γλέντι. Έχουν τραπέζι στρωμένο για μια ιλαρχία ολόκληρη. Φωνές χαράς και γέλια.
Ο Κολοκοτρώνης παρακολουθεί κρυμμένος τη σκηνή. Και τότε διαπιστώνει ότι η τσίκνα είναι η αεριοποιημένη μορφή του παλουκωμένου από τους Τούρκους Αθανάσιου Διάκου.
Σκηνή δύο. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι μπαίνουν στο χωρίο. Οι οπλές των αλόγων ξεσηκώνουν τα πάντα. Ο πληθυσμός του χωριού, κυρίως γυναίκες, παιδιά και γέροι ταμπουρώνονται στα σπίτια τους. Όποιος βρίσκεται στο δρόμο βρίσκει τραγικό τέλος.
Κάποια στιγμή, η φασαρία κοπάζει. Μέσα από τις γρίλιες ο κόσμος βλέπει τον επικεφαλής τον Τούρκων στη μέση της πλατείας να ανταλλάζει κουβέντες με κάποιο χωριανό, αρκετά δημοφιλή.
Τα λεπτά περνάνε. Τα χέρια κουνάνε σαν να βρίσκονται στη διαδικασία μίας συμφωνίας. Δύο χαμόγελα ζωγραφίζονται και στα πρόσωπα τον δύο. Εκείνη όμως τη στιγμή ο Τούρκος βγάζει την πιστόλα και τινάζει τα μυαλά του χωρικού στον αέρα.
Σηκώνει το χέρι. Αλλόφρονες οι Τουρκαλάδες καταστρέφουν ότι βρουν στο διάβα τους. Καίνε σπίτια, οι χωρικοί βγαίνουν έξω από τον αποπνικτικό καπνό, αποκεφαλίζονται.
Μία μικρή σε ηλικία χωριανή με το φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της, βρίσκεται κουρνιασμένη στη γωνία. Το πρόσωπο της έχει ένα απλανές βλέμμα. Η πόρτα σπάει, 3 Τούρκοι μπαίνουν μέσα. Χαμογελούν, τρίβοντας τις μουστάκες τους.
Την πετάν στο τραπέζι μπρούμυτα, τις σκίζουν τα ρούχα με τις χατζάρες και την παλουκώνουν.
Από τα παραπάνω μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποιώντας την λέξη "παλουκώνω" δίνουμε στον άλλον να καταλάβει πως:
1. Θα τον σαπίσετε στο ξύλο μέχρι θανάτου όχι τόσο από τα νεύρα σας αλλά κυρίως από ευχαρίστηση και μάλιστα θα φωνάξετε και τους φίλους σας για να τον γιουχάρουν συγχρόνως.
2. Θα τον πηδήξετε μέχρι θανάτου όχι τόσο από τα νεύρα σας αλλά κυρίως ευχαρίστηση.
3. Θα τον σαπίσετε στο ξύλο μέχρι θανάτου και ύστερα θα τον πηδήξετε ότι πιο διεστραμμένο.
"βαρέσω"
Αντιπροσωπεύει την απόλυτη ωμή δύναμη. Την χρησιμοποιούν αμόρφωτοι κυρίως, άξεστοι, άπλυτοι με δρακουλέ νύχι.
Σκηνή. Βλάχος που πούλησε τα γίδια και με τα κέρδη των μετοχών που αγόρασε με αυτό το κεφάλαιο είναι πια μεγαλο-λαχανέμπορας στην λαϊκή αγορά των κάτω Πετραλώνων.
Χοντρός, η ζώνη καλύπτεται από την κοιλιά, πουκάμισο ανοιχτό μέχρι και το δεύτερο κουμπί και ξεθωριασμένο τζιν 4 νούμερα μεγαλύτερο. Αχτένιστος, βλέμμα κουτοπονηριάς και μαυρίλα στα νύχια.
Πάει να στήσει το κιόσκι, ο ψαράς (κοντούλης, επίσης αξύριστος, βρομάει ψαρίλα από τα 20 και 2 μέτρα) όμως του έχει πιάσει το χώρο του. Φύγε τώρα, εδώ και χρόνια εγώ είμαι εδώ. Όχι δεν φεύγω. Φύγε, δεν φεύγω.
Τα παίρνει ο λαχανέμπορας, δεν το πολυσκέφτεται, εξάλλου και με τι να το κάνει (νιονιό γιοκ αλλιώς αν είχε μυαλό θα είχε κάνει το κεφάλαιο ζαχαροπλαστείο, δες προηγούμενο άρθρο), αφήνει το χέρι του να πέσει με πολύ μεγάλη ορμή (=μάζα επί ταχύτητα) πάνω στα μούτρα του ψαρά που πέφτει αναίσθητος μέσα στις μαρίδες.
Η έννοια λοιπόν της λέξης "βαράω" είναι η έξαρση της ωμής βίας, χωρίς κανένα βοηθητικό μέσο (πχ σιδερογροθιά, δοκάρι κτλ) και μάλιστα με την πρωτόγονη έννοια της, δεν είναι ότι δεν βρήκε το δοκάρι, είναι ότι δεν σκέφτηκε να το χρησιμοποιήσει, επιθυμία του να χτυπήσει τον άλλον, υπερκάλυψε οποιαδήποτε άλλη σκέψη.
Λιγότερης έντασης από το "κατσαβιδιάζω", περισσότερης από το "λερώνω"
"κοπανήσω"
Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι και στο βαρέσω. Ωστόσο εδώ έχουμε μια διαφοροποίηση κάνοντας το "κοπανήσω" πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγουμε από τον πρωτογονισμό του βαρέσω.
Εδώ έχουμε την χρήση και βοηθητικών μέσων πράγμα που το κάνει περίπου ίσης έντασης με το βαρέσω, αλλά μικρότερης βαρύτητας.
"κουτουλήσω"
Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι και στο βαρέσω. Η μόνη διαφορά είναι ως προς την ένταση. Σαφώς αυξημένη αφού δεν είσαι σε θέση να σκεφτείς τίποτα ούτε καν πως θα χτυπήσεις τον άλλον και πως το κεφάλι πονάει περισσότερο σε σύγκριση με το χέρι (βαρέσω).
Σαφώς αυξημένος και ο πρωτογονισμός της πράξης αυτής. Το κεφάλι είναι πλέον άχρηστο για τον δράστη, δεν το έκανε και ποτέ του τίποτα, η μόνη χρήση που του βρίσκει είναι αυτή του να το ρίχνει πάνω σε άλλα πράγματα.
-----------
Έχετε τώρα στα χέρια σας ένα επιπλέον όπλο στην ψυχολόγηση του άλλου. Έτσι μπορείτε να τον χειριστείτε ανάλογα. Μια πρωτοποριακή ανάλυση της ελληνικής γλώσσας με ένα πρωτοποριακό τρόπο.
Το WebSloth σας άνοιξε πάλι τα μάτια.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
