Επιστρέφουμε λοιπόν με ένα άρθρο, το οποίο θα σας φέρει στο μυαλό κάτι από τις δικές σας εμπειρίες με τα άτομα που μένουν απέναντί σας. Πιθανότατα θα σας έχει τύχει να θέλετε την ησυχία σας, αλλά αυτοί να έχουν μία διαφορετική άποψη για την ησυχία. Ε καιρός λοιπόν να πάρετε και εσείς τη μικρή σας εκδίκηση, πληρώνοντάς τους με το ίδιο (και καλύτερο!) νόμισμα.
Προσοχή, η ιστορία που θα ακολουθήσει βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Τα ονόματα έχουν υποστεί αλλαγή, για την προστασία των αθώων (και καλά!!)
Είναι Κυριακή πρωί λοιπόν (11 και βάλε δηλαδή), και μετά από ένα άγριο ξενύχτι μέχρι τις εφτά το πρωί σε chat rooms του irc, αποφασίζω επιτέλους να διαβάσω αυτή τη ρημάδα τη διανυσματική ανάλυση μήπως και την περάσω ποτέ.
Πιάνω λοιπόν (το γνωστό σε όλους όσους σπουδάζουν Φυσικό Πάτρας) μπλε βιβλιαράκι μου και ανοίγω στην πρώτη σελίδα.
Χμμμ ωραίο design έχουν κάνει οι άτιμοι σκέφτομαι από μέσα μου. Ειδικά αυτή η καινοτομία με το συρραπτικό στη μέση του βιβλίου για να μη φεύγουν τα φύλλα, πρέπει να είναι κατοχυρωμένη πατέντα παγκοσμίως.
Anyway δεν είναι αυτό το θέμα μας, και ας μην αφεθούμε στο διαστημικό design του βιβλίου να μας παρασύρει.
Έχω λοιπόν ξαπλώσει στο κρεβάτι (πάντα έτσι διαβάζω, τι WebSlothers είμαστε άλλωστε), και έχω αρχίσει να διαβάζω το πρώτο κεφάλαιο, το οποίο έχει τίτλο στάση 12... εεε συγγνώμη εισαγωγή στη διανυσματική ανάλυση ήθελα να πω!
Οπότε ξαφνικά, όπως είμαι ήρεμος και ωραίος με το blue book στο χέρι, ξαφνικά ένας ήχος από το υπερπέραν έρχεται στα αυτιά μου : "Αυτό το κάτι που θέλωωωωω".
Παρακαλώ; Τι έγινε ρε παιδιά; Τι φταίω εγώ κυρά μου άμα θέλεις εσύ κάτι;
Και τότε δυναμώνει το στερεοφωνικό, μέχρι να φτάσει στο τέρμα. Αρχίζουν τρίζουν τζάμια, κρύσταλλα στο σύνθετο, το κρεβάτι δονείται και σου δίνει ένα καλό earthquake simulation, και γενικά γίνεται ο χαμός στην πολυκατοικία. Όλα αυτά από το απέναντι διαμέρισμα.
Κλείνω το βιβλίο για λίγο και λέω, εντάξει ένα τραγουδάκι θα παίξει και θα το κλείσει. Τι σκατά άλλωστε Κυριακή πρωί είναι, συνήθως κάνουν ησυχία τέτοια ώρα.
Αμ δε!
Συνεχίζεται το ρεπερτόριο με Λίτσα Γιαγκούση, Σάκη Ρουβά κλπ κλπ (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε γνωρίζω τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες, απλά είπα τίτλους στη 14χρονη ξαδέρφη μου και μου είπε ποιοι είναι αυτοί).
Το ρεπερτόριο συνεχίζεται για κάμποση ώρα, και εγώ έχω αρχίσει να παίρνω ανάποδες. Σκέφτομαι το είδος της εκδίκησης που πρέπει να πάρω. Βγαίνω στο μπαλκόνι, και ρίχνω μία ματιά στο σαλόνι του απέναντι, που έχει τις τζαμαρίες ανοιχτές.
Χμμμ, τι έχουμε εδώ; ηχεία Sony, ενισχυτή Phillips και player Phillips. ΟΚ, σε εξοπλισμό τον τρώμε, οπότε αρχίζει η εκδίκηση.
Κλείνω τα παντζούρια στο σαλόνι, και μεταφέρω τα ηχεία (Magnepan είναι για όσους ενδιαφέρονται) πίσω τους ακριβώς. Βάζω τον ενισχυτή στο τέρμα (Marantz), και ψάχνω τη συλλογή μου με cd.
Χμμμ, disco δε λέει, τζαζ άστο καλύτερα μπορεί να του αρέσει κιόλας, αχά! Κλασσική μουσική. Ψάχνω άλλο λίγο, και βρίσκω την Τσιγγάνα του Ραβέλ (πολύ βαρύ κομμάτι, το συνιστώ για ανάλογες περιπτώσεις).
Βάζω το cd, βγαίνω στο μπαλκόνι να δώ αντιδράσεις, και η εκδίκηση αρχίζει. Για δέκα περίπου δευτερόλεπτα, το σκυλοτράγουδο συνέχισε απτόητο. Έλα όμως που έρχεται η στιγμή να ακουστεί ο Ραβέλ!
Κλείνει ξαφνικά το σκυλοτράγουδο, και βγαίνει η τύπισσα στο μπαλκόνι της, κοιτάζοντας από πού έρχεται η φασαρία (σόλο βιολί). Εγώ βέβαια το παίζω αδιάφορος και φανερά ενοχλημένος, ψάχνοντας να βρω και γω από πού έρχεται ο ήχος (χεχεχε).
Η τύπισσα, βουλώνει τότε τα αυτιά της και κλείνει μπαλκονόπορτες κλπ και ταμπουρώνεται στο σπίτι. Περιμένω μέχρι να τελειώσει το κομμάτι (καθότι το αγαπημένο μου), και ύστερα το κλείνω.
Αυτό ήταν, η τέλεια εκδίκηση. Έχει περάσει μία βδομάδα τώρα, και δεν έχει ακουστεί ούτε συνομιλία από απέναντι. Όχι παίζουμε δηλαδή. Ας ξανατολμήσει να βάλει τίποτα, και εδώ τον έχω το Στραβίνσκι.
Όσοι έχετε τύχει σε παρόμοια περιστατικά, δοκιμάστε την παραπάνω μέθοδο. Το εν λόγω cd λέγεται Tzigane by Ravel και η εταιρία που το βγάζει είναι η Deutsche Grammophon.
Προτιμήστε την εκτέλεση του Σαλβατόρε Ακάρντο, γιατί μετά από μελέτες έχει αποδειχθεί ότι διώχνει τους απέναντι πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα. Για περισσότερες πληροφορίες, γράψτε μας στα σχόλια.
- Καλή επιτυχία -
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
