Του Αγ. Ανδρέα σήμερα. Το άρθρο βέβαια θα το διαβάσετε μια μέρα μετά επομένως για όλους εσάς του Αγ. Ανδρέα ήταν χθες. Αργία στην Πάτρα μιας και ο Άγιος Ανδρέας είναι ο πολιούχος της. Συν τοις άλλοις δεν έγιναν και παραδόσεις στο πανεπιστήμιο επομένως περάσαμε άλλη μια μέρα κωλοβάρας αυτή τη φορά και με την ευχή της εκκλησίας. Ύπνος το πρωί, μεσημέρι γούδις, το απόγευμα από το σπίτι του Ζαφείρη και ύστερα από μια γεμάτη μέρα επιστροφή στην εστία.
7:55 περνάμε μπροστά από την Πρυτανεία. Πρώτη μούρη απ' έξω ένα καλογυαλισμένο αμάξι με πινακίδες "Δήμαρχος Πατρών". Ωπ, Μεγάλε εδώ είμαστε.
Με τη μία μπαίνουμε μέσα και ακολουθώντας έναν καλοντυμένο τύπο καταλήγουμε στον πρώτο όροφο, στην αίθουσα τελετών (όχι, όχι σε αυτή που σφάζουν τα κριάρια, στην άλλη).
Ωραίο περιβάλλον ομολογώ μιας και δεν είχε τύχει να βρεθώ από εκεί άλλη φορά. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που οι πανεπιστημιακοί δεν πάνε χαμένοι. Μερικοί τύποι δεξιά αριστερά έξω από την αίθουσα όλοι στα γαμπριάτικα τους.
"Γιάννη μπαίνουμε μέσα; Έτσι για τον τζερτζελέ."
"Ε και δεν μπαίνουμε. Πάμε να κάτσουμε εκεί"
"Και δεν πάμε"
Στο βάθος την στιγμή που πήγαμε μίλαγε μία. Μούμπλε μούμπλε "άγιος ανδρέας" μπλα μπλα "πάτρα" μούμπλε μπλα "έκανε κι έδειξε". Για να μην σας τα πολυλογώ το ακροατήριο ήταν έτοιμο να κοιμηθεί. Και τι ακροατήριο...
Όσοι δεν ήταν μέσα από το ίδιο το πανεπιστήμιο (καθηγητές και τα σχετικά) που μάλλον πήγαν για να φαίνεται πως έχει κόσμο, ήταν κάτι ετοιμοθάνατοι παπούκες και γιαγιάκες. Αυτοί ήταν οι μισοί. Οι άλλοι μισοί ήταν η χορωδία. Πιο συγκεκριμένα η χορωδία Αργοστολίου Κεφαλληνίας όπως έμαθα αργότερα.
Σε μια στιγμή μάλιστα η χορωδία βγήκε από την αίθουσα μάλλον για να πάρει αέρα οπότε μείναμε εμείς κι εμείς.
"Παιδιά γυρίστε πίσω να φαινόμαστε πολλοί!".
Τελειώνει η γιαγιάκα με τα μούμπλε μούμπλε και ανεβαίνει η χορωδία πάνω. Μια απορία έχω όμως. Που ράβονται αυτοί οι τύποι τέλος πάντων; Στα ροζ σαν διαφήμιση του silk cut με ένα φιόγκο 2 μέτρα σαν διπλή γραβάτα.
Κατά το δεύτερο τραγούδι καταφέραμε και βρήκαμε ένα πρόγραμμα. Και τότε μας ήρθε η επιφοίτηση. 36η Επέτειος της Ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Πατρών. Το 1964 λοιπόν. Εγκαίνια βέβαια έτσι για την ιστορία έγιναν το 1966 αλλά τέλος πάντων.
Μάθαμε ότι την ώρα που πήγαμε αυτή που μιλούσε ήταν η Άννα Αβραμέα, καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Όχι αυτή δεν αναφέρθηκε στο αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο αλλά το θέμα της ήταν το "Η πόλη και ο Άγιος" (αυτά τα μούμπλε μούμπλε που λέγαμε παραπάνω).
Δυστυχώς χάσαμε τους εκκλησιαστικούς ύμνους από την τετράφωνο ανδρική χορωδία ιερού ναού Παντάνασσας Πατρών (ναι, ναι, κι εγώ λυπήθηκα). Χάσαμε και την ομιλία του Ζούμπου, του ενός και μοναδικού πρύτανη μας.
Βασικά μπήκα στον πειρασμό να ρωτήσω τον διπλανό μας περί τίνος πρόκειται. Με κοίταξε με ένα ειρωνικό βλέμμα σαν να μου έλεγε "μα καλά τι ρόλο βαράς εσύ;" και μου δίνει την θεϊκή απάντηση "λόγω του Αγίου Ανδρέα".
Μεγάλε, έχασες. Το λέει και το πρόγραμμα. Πάρ' τα.
Προλάβαμε όμως το καλύτερο. ΝΑΙ! Τη δεξίωση! Κοινώς την μάσα. Μετά λοιπόν και το τέλος του προγράμματος της χορωδίας είδαμε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να περνά από δίπλα μας.
Όσοι είδατε ειδήσεις τουλάχιστον στο Tele Time, ήμουν αυτός στην τελευταία σειρά καθώς έφευγε ο πρόεδρος. Το παιδί με το ένα χέρι στη τσέπη και με το άλλο να κρατά 76ο τεύχος του "Κόμιξ" (δεκάτος του '94, είμαι συλλέκτης, τι να κάνουμε).
Είδαμε και τον καθηγητή του εργαστηρίου μας.
"Ω τι κάνετε, πως είστε, (3064 το μητρώο μου, σλουρπ σλουρπ), το λογαριθμικό χαρτί όμως που μας δώσατε δεν έχει αρκετές περιόδους και δεν βγάλαμε την γραφική παράσταση"
"Θα σας δώσω άλλο μωρέ μην αγχώνεστε (κοινώς, όχουυυυυυ, αφήστε, πρέπει να πάω στο μπουφέ πριν από τους άλλους"
Στην διπλανή λοιπόν αίθουσα ήταν στημένος ο μπουφές. Ξαφνικά όλες οι μισοκοιμισμένες φάτσες βρήκαν την χαμένη ζωντάνια τους. Ναι και όμως ναι, άξιζε τον κόπο τελικά. Τα κρεατικά, τα τυριά, τα γλυκάκια. Παντού μπουκωμένες φάτσες με ένα είδος ευτυχίας ζωγραφισμένο πάνω τους (όπως όταν κατουράς ένα πράγμα).
Ε, τσιμπήσαμε κι εμείς από ένα γλυκάκι, τσάμπα ήταν εξάλλου. Λίγο πιο μέσα σε ένα διαχωρισμένο χώρο έκατσε και έφαγε ο Στεφανόπουλος και άλλοι εξέχοντες, ένας γαλονάς (από το πεντάγωνο;), ένας παπάς (όχι δεν ήταν ο Χριστόδουλος, θα το καταλάβαινα), ίσως ήταν και ο δήμαρχος (μάλλον θα ήταν αλλά δεν έχω δει και ποτέ τη φάτσα, γέννημα θρέμμα Αβραμόπουλου, 70% κι έτσι καταστάσεις. Δεν θέλω Ου).
Έχασα και τις ειδήσεις, με την απορία θα μείνω μάλλον. Εντωμεταξύ σε μία στιγμή έκατσα σε ένα σημείο όπου είχα πρώτη θέα στο πρόεδρο. Μέτρησα για λίγο τις μπουκιές του ως που μια στιγμή το κατάλαβε, σταμάτησε, με κοίταξε λίγο με στραβό μάτι αλλά διακριτικά.
Ε, τον λυπήθηκα και τελικά μετά από αυτό φύγαμε, μιας και είχαμε αρχίσει να βαριόμαστε. Μην του το βγάλουμε και από τη μύτη, καλό ανθρωπάκι. Άντε και του χρόνου.
klidge από upatras για την δική σας ενημέρωση.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
