Ο ηλεκτρικός είναι το πιο καλτ μέσο μεταφοράς, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά πιθανότατα και στον κόσμο. Δεκαετίες πριν αποκτήσουμε το πραγματικό μετρό, ο ηλεκτρικός ένωνε Πειραιά και Κηφισιά, τα παιδιά του λαού και την υψηλή κοινωνία. Δείτε δύο μόνο από τις αμέτρητες ιστορίες που έχει ζήσει το Websloth καβαλώντας την ιστορική αυτή γραμμή, για να θυμάστε οι Αθηναίοι και να μαθαίνετε οι ξένοι.
Icegubs
Είμαι λοιπόν στο σταθμό του τραίνου των Πετραλώνων, καθότι παραδοσιακός Αθηναίος, και περιμένω να έρθει η μετεξέλιξη του καρβουνιάρη για να πάω στην Ομόνοια, όπου τυχαίνει να εδρεύει το φροντιστήριο αγγλικών μου (μιας και αποφάσισα φέτος, μετά από τρία χρόνια γενικής απραξίας να πάρω το ρημάδι το Proficiency).
Κάθομαι σε ένα χλιδάτο παγκάκι (από αυτά τα πράσινα που γράφουν "Σουλάρα σ αγαπώ" και άλλα τέτοια γραφικά) με τα βιβλία ανά χείρας και περιμένω ήρεμος, προσπαθώντας να κρατήσω τα γέλια μου από τις μαλακίες που ξεστόμιζε μια παρέα πιτσιρικάδων δίπλα μου (αυτό είναι άλλο θέμα, θα το αναλύσω κάποια άλλη φορά).
Τότε είναι που έρχεται ένας συμμαθητής από τα παλιά, ο Σ. Δεν λέω ολόκληρο το όνομα γιατί αν διαβάσει κανένα όργανο της τάξης το άρθρο μου, το παλικάρι θα έχει μπλεξίματα μετά.
Ο Σ., λοιπόν, με τον οποίο ήμασταν μαζί στη Β Γυμνασίου, δε είχε καταφέρει ούτε το Γυμνάσιο να τελειώσει και είχε μπλέξει εδώ και πολύ καιρό με ναρκωτικά. Και όταν λέω είχε μπλέξει, εννοώ χοντρό μπλέξιμο, το άτομο πρέπει να έχει δοκιμάσει ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά.
Και για να σας κάνω να κατανοήσετε την κατάστασή του πλήρως, σας λέω ότι η μισή του παρέα έχει πλέον πεθάνει.
Σηκώνω λοιπόν εγώ το βλέμμα να πω ένα γεια. Εκείνος τσιμπάει και κάθεται και μου μιλάει, ενώ εγώ περίμενα απλά να με χαιρετήσει και να φύγει. Δε βαριέσαι, σκέφτομαι, ας μην είμαστε αντικοινωνικοί, στο κάτω κάτω δε μου έκανε ποτέ τίποτα.
Μπαίνουμε λοιπόν στο τραίνο.
-Πού πας;
-Στη γυναίκα μου(!)
Παρατηρώ από πάνω ως κάτω και τον βλέπω με πουλοβεράκι, ημίπαλτο, καθαρά παπουτσάκια, μέσα στη γκλαμουριά. ΟΚ, λέω από μέσα μου, ίσως να ήρθε στο σωστό το δρόμο.
Πιάνουμε λοιπόν κουβεντούλα, λέγαμε διάφορες μαλακιούλες, μου έλεγε ότι δούλευε και γενικώς προσπαθούσε να μου περάσει μια εικόνα ενός νοικοκυρεμένου και προβληματισμένου ελπιδοφόρου νέου. Αυτά για τις 2 πρώτες στάσεις του ηλεκτρικού.
Στο μοναστηράκι μπαίνει ένας τύπος σε άθλια κατάσταση, επιπέδου ισότιμου με αυτούς που συναντάμε στην πλατεία Ομονοίας κάθε βράδυ. Με το ζόρι κρατιόταν να μην πέσει κατάκοιτος. Άρχισε να φέρνει περαντζάδα το βαγόνι ζητώντας το πλέον ευεργετικό και λυτρωτικό standard, το νόμισμα με τη σικ ονομασία «κατοστάρικο».
Εμείς καθόμασταν στην άλλη μεριά του βαγονιού, παρόλα αυτά με το που μπήκε ο τυπάς, βλέπω το Σ. να κοκκινίζει, να πρασινίζει, να κιτρινίζει και γενικότερα να αλλάζει περισσότερα χρώματα από διάλυμα διχρωμικού καλίου.
Ο επαγγελματίας πρεζάκιας έρχεται και προς το μέρος μας, τρώει χυλόπιτα από μένα (κλασσικά) και φτάνοντας στον Σ. του λέει: Που σαι ρε; Τι κάνεις εσύ εδώ; Ομόνοια πας κι εσύ;
Ο Σ. αποκτά ένα ύφος - αμάν μας πιάσανε - και προσπαθεί να τα μπαλώσει. Αλλά πλέον είναι μοιραίο και αναπόφευκτο. Ο γραφών έχει αρχίσει ήδη να χαμογελάει με την κατάσταση και όταν ο professional φεύγει προσπαθεί να αλλάξει θέμα για να μην κάνει το συνομιλητή του να νιώσει αμηχανία. (ναι, είμαι πολύ καλός άνθρωπος, το ξέρω)
Τελικά δεν ήταν αληθινό το προφίλ που προσπαθούσε να μου παρουσιάσει ο Σ. Ακόμα ίδιος έχει παραμείνει. Δυστυχώς.
Πάντως, εγώ το είχα προ πολλού καταλάβει ότι ψευδόταν και θα σας πω τι μου είπε κατά τη διάρκεια της σύντομης συνομιλίας μας, για να μορφωθείτε και να μάθετε να ξεχωρίζετε ποιος παίρνει ναρκωτικά και ποιος όχι.
Το άτομο ισχυριζόταν ότι είχε ένα Yugo το οποίο το είχε βάψει, του είχε βάλει 1600 κυβικά μηχανή από Honda, του είχε βάλει και ένα μπουρί ΝΑ (με το συμπάθιο) και έκανε, σαν να μην έφταναν αυτά, κόντρες στο Σχιστό, αφήνοντάς τους όλους 2 και 3 φανάρια πίσω.
Μόνο ένα πρεζάκι θα μπορούσε να τα έλεγε (αλλά και να τα έκανε) όλα αυτά!
Klidge
Το θέμα πρεζάκια, τρελοί κτλ, όντας έρμαιο στις ρόδες των αστικών συγκοινωνιών είναι ένα θέμα που θα μπορούσα να αναλύω για ώρες.
Περιστατικό πριν κανα χρόνο, σταθμό Θησείου. Χτυπάμε το εισιτήριο μας σαν καλοί νομοταγείς πολίτες, για εικοστή φορά το ίδιο. Ανεβαίνουμε γέφυρα, κατεβαίνουμε γέφυρα (από την άλλη μεριά ντε). Κανείς στην πλατφόρμα, η ώρα περασμένη.
Ή, περίπου κανείς.
Ένα ξέκωλο από την άλλη και μια γιαγιά. Πλησιάζει η γιαγιά. Όχι πρεζάκι. Ημίτρελη.
Γιαγιά: -Καλησπέρα σας νεαρέ (στον πληθυντικό).
Εγώ: -Καλησπέρα σας κυρία μου.
-Παίζατε μπάσκετ μικρός;
-Όχι, βαριόμουνα (σκεπτόμενος, καληνύχτα)
-Να δεις νεαρέ, τότε στην εποχή μου, αυτοί οι μαύροι οι Αμερικάνοι (η γιαγιά ήταν με το ένα πόδι στον τάφο, οπότε δεδομένου της ηλικίας της μάλλον σε νέγρους δούλους θα αναφερόταν) να δείτε πως έπαιζαν, χόρευαν, πέταγαν στον αέρα. (;;;;)
-Ναι ε; Ενδιαφέρον.
-Γιατί εγώ μικρή έπαιζα αρκετά συχνά ποδόσφαιρο (;;;;). Εσείς παίζετε ποδόσφαιρο;
-Όχι, βαριέμαι. Γενικά δεν αθλούμαι, είναι κατά των αρχών μου.
-Α, έπρεπε να τους δείτε πως πέταγαν, χόρευαν κύριε με την μπάλα στα χέρια. Φαίνεστε πολύ έξυπνος και ο τρόπος που μιλάτε πολύ ευγενικός, μπράβο νεαρέ (;;;;)
-Να είστε καλά, το εκτιμώ αφάνταστα αυτό.
-Διότι ο κόσμος έχει χάσει την ευγένεια και τους τρόπους του πια. Να δείτε εδώ αυτή τη μελανιά (κοιτάω, μελανιά δεν είδα). Θέλει να με πετάξει έξω από το σπίτι αλλά δεν θα τα καταφέρει. 23 Δικηγόρους έχει βάλει, χαχαχαχα.
Γέλιο τρελού, αρχίζω να κοιτάω προς την μεριά όπου θα εμφανιζόταν το τρένο, πιάνω το μπρελόκ-ορειβατικό γάντζο που έχω μέσα από την τσέπη, αν ορμίσει θα την κατσαβιδιάσω, σκέφτομαι).
-Αλλά δεν πρόκειται να τα καταφέρει, δεν πρόκειται κύριε μου γιατί ας λέει πως της χρωστάω νοίκια.
-Που μένετε;
-Βικτόρια.
-Μάλιστα.
-Κάθε μέρα με βαράνε με λοστούς, στον κήπο (;;;;;) αλλά εγώ δεν πάω πουθενά μουμουαχαχαχαχακαρκαρ.
-Ποιοι σας βαράνε με λοστούς;
-Αυτοί.
-Ποιοι αυτοί;
-Δεν θα τους δώσω δραχμή. Έπρεπε να τους δείτε κύριε, πέταγαν στον αέρα με την μπάλα στα χέρια. Χόρευαν.
Το τρένο ήρθε, εγώ μπήκα, έφυγα, αυτή κόλλησε σε κάποιον που μόλις έχασε το τρένο. Πες μου τώρα τι είναι τρέλα.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
