Κυλούν ανάμεσα μας. Μας εξυπηρετούν κάθε μέρα αλλά ποτέ δεν τους έχουμε δώσει την προσοχή που χρειάζονται. Ούτε την φροντίδα. Τις πατάμε, τις φτύνουμε, τις γεμίζουμε μύξες και τις κλοτσάμε, αλλά αυτές ποτέ δεν αντιδρούν, ποτέ δεν σηκώνουν κεφάλι, υπομένουν και συνεχίζουν αγόγγυστα το ατέρμονο έργο τους, χωρίς να διακόπτουν ούτε στιγμή την αέναη κίνηση τους. Ο λόγος, φυσικά, για τις κυλιόμενες σκάλες.
Πραγματικά, με εξοργίζει αφάνταστα η απερίσκεπτη συμπεριφορά ορισμένων όσων αφορά τις κυλιόμενες σκάλες.
Αναφέρομαι φυσικά στο φαινόμενο κατά το οποίο κάποιοι "βιαστικοί" ασυνείδητοι, αντί να περιμένουν υπομονετικά τις σκάλες να τους μεταφέρουν, ΠΕΡΠΑΤΑΝΕ -άκουσον άκουσον- πάνω σε αυτές ανεβαίνοντας ταυτόχρονα με την κίνηση της σκάλας.
Καταγγέλλω δημόσια όλους αυτούς, είτε είναι κλητήρες που προσπαθούν να μην εκνευρίσουν το αφεντικό τους με την 23η αργοπορία τους στο μήνα που πέρασε, είτε είναι ρεϊβόνια με φωσφοριζέ χταπόδια που τρέχουν να πιάσουν ουρά απόξω από το Soda είτε είτε δεν ξέρω κι εγώ τι.
Το ανέβασμα των σκαλοπατιών μια κυλιόμενης σκάλας αποτελεί μέγιστη ύβρη προς τον δημιουργό της.
Δηλαδή ο πατέρας του τύπου αυτού, γιατί το πούλησε το Datsun; Για να τον μορφώσει, να τον κάνει έναν χρήσιμο άνθρωπο, που χάρις στην πατέντα του αυτή ώθησε την ανθρωπότητα στο επόμενο στάδιο εξέλιξής του (homo autoscalius).
Kι εσύ, άνθρωπε, εσύ κοινέ θνητέ, που ο μπαμπάς σου στην τελική και Datsun να είχε χεσμένο σ' έχει, εσύ λοιπόν ανθρωπίσκε, περπατάς πάνω στις κυλιόμενες σκάλες;
Σνομπάρεις λοιπόν κάτι τόσο μοναδικό ως προς τη σύλληψη του σαν ιδέα, και ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστό όσο προς τη χρησιμότητα του, έτσι, χωρίς τύψεις; Για ποιον κατανάλωσε όλη αυτή τη φαιά ουσία ο δημιουργός; Αυτό είναι το ευχαριστώ;
Έστω, έστω, έχεις ραντεβού επαγγελματικό, το αμάξι συνεργείο, βιάζεσαι, αγχώνεσαι, ιδρώνεις. Ας μην είμαστε υπερβολικοί, εσύ μπορείς κάτω από τις συνθήκες αυτές να ανέβεις με τα πόδια και ένα σκαλοπάτι, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Και τότε βρίσκεις μπροστά σου 5 βαγόνια κόσμο, σπρώχνεσαι, σπρώχνεις, πιάνεις κώλους και στον πιάνουν, προχωράς, προχωράς, κόλλησες. Γιατί κανείς δεν τους έμαθε πως ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΔΕΞΙΑ σε μια κυλιόμενη σκάλα, αλλά και που να το μάθουν, στην καλύβα τους δεν έχουν κυλιόμενες.
Και καλά, έχει πήξιμο, να φεύγει το μπουλούκι. Αρά ρε μπάρμπα, βλέπεις, όλοι κάθονται δεξιά, πιάνονται από το πλαστικό που ακολουθεί την κίνηση της σκάλας, εσύ τι πας και κάθεσαι σαν να μην πω τι μες στη μέση;
Γύρνα πίσω, δες τι μποτιλιάρισμα δημιούργησες. Πως την είδες; Έκθεμα;
Άλλες φορές ο καθένας πιάνει από ένα σκαλοπάτι αλλά εναλλάξ μία αριστερά, μία δεξιά που για να περπατήσεις ανάμεσα τους πρέπει να έχει κάνει τουλάχιστον δύο φορές highscore στο nibbles. Έχω βγει από τα ρούχα μου.
Και βλέπεις και τον λέχρα, τον άπλυτο από την βάφτιση του, έχω-παπάκι-και-σκουλαρίκι-στη-μασχάλη τύπο, να σκαλίζει τη μύτη του, να τη σκαλίζει σε βάθος, με πάθος.
Αφιερωμένος στην διαδικασία αυτή, και συνεπαρμένος από τα εκθέματα που φέρνει στην επιφάνεια, πιάνει την ταινία της σκάλας και να πασαλείβει επιδέξια τη μύξα του πάνω της.
Ο τύπος φτάνει στον όροφο, το ίδιο και η μύξα. Σε λίγο όμως η μύξα χάνεται από το φως καθώς παίρνει τον δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση και μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ξαναβγαίνει, αυτή τη φορά δίπλα από κάποιον ανυποψίαστο.
Σπλατς.
Δεν ξέρω, ίσως να υπάρχει και μία επιστημονική εξήγηση αυτού του φαινομένου.
Ο τύπος αφήνει την μύξα του πάνω στην ταινία, προκειμένου να αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού του στο μέρος αυτό, να κάνει δηλαδή αισθητή την παρουσία του και εν μέρει να κάνει αυτό το κομμάτι του κόσμου δικό του, της μύξας του.
Επιπλέον, η μύξα του θα έχει αναχθεί πια σε διαχρονική αξία, θα συνεχίσει να υπάρχει σε αυτό το σημείο που την πρωτοάφησε, ενώ ταυτόχρονα λόγω της κίνησης της σκάλας και η κίνηση της μύξας θα πάρει μια αέναη χροιά, θα γίνει μια μύξα που νίκησε το χρόνο.
Επίσης, πρέπει να απαιτηθεί ο περιορισμός των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τις κυλιόμενες σκάλες, διότι όπως στην εθνική δεν μπορείς να βγεις καβάλα στη γελάδα σου, έτσι και στις κυλιόμενες δεν μπορεί να βγαίνει ο οποιοδήποτε από την στιγμή που δεν πληροί κάποιες προϋποθέσεις.
Έτσι πρέπει με ειδική σήμανση να απαγορευτεί η χρήση τους σε κατηγορίες ανθρώπων όπως:
- Γιαγιάδες και παππούδες άνω των 75 ετών.
- 15χρονα με 5ντάπατα παπούτσια.
- Τουρίστες (λόγω ηλικίας ή των σάκων που κουβαλάν σχεδόν πάντα στην πλάτη αντίστοιχα δεν ελέγχουν ποτέ το κέντρο μάζας τους, χάνοντας την ισορροπία τους).
- Γυναίκες με στήθος νούμερο τρία και άνω καθώς και αυτές με φούστες, κομψά γυαλιά και κώλο καμπυλότητας μεταξύ 1,30 και 1,70.
Όλοι οι παραπάνω μπορεί να παρακωλύσουν την κυκλοφορία.
Οι μεν γιατί γκρεμοτσακίζονται μόλις ανεβαίνουν την σκάλα ή μόλις πάνε να την κατέβουν κατά 80% με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καραμπόλες, πατήματα, σπρωξιές κτλ. Οι δε γιατί αποσπούν την προσοχή όλων των άλλων με τα ίδια αποτελέσματα.
Οι ίδιες απαγορεύσεις πρέπει να ισχύουν:
- Στα άτομα που ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας, γλωσσοφιλιούνται, πιάνοντας όλο το πλάτος από 2-3 σκαλοπάτια και χεστήκαμε τώρα για τον έρωτα τους.
- Αυτούς που γυρίζοντας από την ψαραγορά κρατάνε 2-3 σακουλές και βρομάει όλος ο τόπος ψαρίλα.
- Τα παιδάκια που είδαν τις σκάλες σαν παιχνίδι και περπατάτε ανάποδα από την κίνηση τους πάνω σε αυτές με την ίδια ταχύτητα.
Απαράδεκτον!
Επίσης, σε αυτό το κλίμα, καταγγέλλω όλους του τεχνικούς που έχουν ρυθμίσει ποτέ κυλιόμενη σκάλα με τέτοιο τρόπο ώστε να κατεβαίνει, ενώ δεν υπάρχει καμία που να ανεβαίνει στο ίδιο μέρος, αλλά σε κάνει να πας με τα πόδια από τα σκαλιά δίπλα.
Να είχε μία να ανεβαίνει και όποιος κατέβαινε να έπαιρνε τα σκαλιά, δεν τρέχει τίποτα, το κατέβασμα είναι εύκολο (έλξη βαρύτητας και άλλα τέτοια ωραία της φύσης). Να είχε πάλι μία να ανεβαίνει και μία να κατεβαίνει ακόμα καλύτερα(προαγωγή στο παιδί, και bonus).
Αλλά μία μόνο και αυτή να κατεβαίνει, τι να το κάνεις άμα μέχρι να φτάσεις στην επιφάνεια σου έχει γίνει η γλώσσα σαν το κόκκινο χαλί του πρέσβη; Να συλληφθούν οι υπεύθυνοι και να τουφεκιστούν.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
