Επειδή έχω όρεξη να αμπελοφιλοσοφήσω αλλά δεν έχω κάποιον να αντέξει το ντελίριο μου τα γράφω για πάρτη σας και μόνο. Ναι, είστε τυχεροί. Περί τηλεοπτικών σειρών ο λόγος σε αυτό το άρθρο. Βέβαια σειρές υπάρχουν άπειρες που παίζονται στα κανάλια (μαζί με τις επαναλήψεις) αλλά εγώ θα αναφερθώ σε τρεις συγκεκριμένες κατηγορίες που σηκώνουν ανάλυση. Όχι ότι τα άλλα δεν προσφέρονται απλά να έχω κάτι να γράψω σε περίπτωση που με ξαναπιάσει το ντελίριο μου.
Νεανικές σειρές
Αρχίζουμε λοιπόν την διατριβή επί των τηλεοπτικών σειρών από την κατηγορία των νεανικών σειρών. Ο κλασσικός ηθοποιός μιας τέτοιας σειράς πρέπει να είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον ρόλο που υποδύεται.
Όχι παιδιά. Μην ψαρώνετε όταν βλέπετε εικοσιπεντάχρονα ρεμάλια δίμετρα γεμάτα μούσια να υποδύονται τελειόφοιτους του λυκείου. Ψέματα είναι βρε.
Κάτι τέτοια βλέπουν τα κανονικά λυκειόπαιδα (αυτά των 17,18 χρονών) και μετά έχουν κόμπλεξ με το ύψος τους, τα γένια που δεν έχουν και τα λοιπά και πηδάνε από τα μπαλκόνια.
Δεύτερο χαρακτηριστικό αυτών των σειρών είναι οι παρέες των περίπου πέντε με εφτά ατόμων που μέχρι το τέλος της κάθε σεζόν έχουν όλοι πηδηχτεί αναμεταξύ τους ανά δύο.
Ενδεικτικά, με ένα πρόχειρο υπολογισμό έχουμε για μια παρέα πέντε ατόμων δέκα πηδήματα, για μια παρέα έξι ατόμων δεκαπέντε πηδήματα και για μια παρέα εφτά ατόμων εικοσιένα πηδήματα.
Αν τώρα υπολογίσουμε και την πιθανότητα κάποιας παρτούζας, τα παραπάνω ποσά αυξάνονται. Και όχι, στους παραπάνω υπολογισμούς δεν έγινε ο διαχωρισμός μεταξύ των θηλυκών και αρσενικών μελών της παρέας.
Σε κάθε τέτοια σειρά επιβάλλεται η ύπαρξη κάποιου χαρακτήρα που θα παίξει το ρόλο του καθοδηγητή για τους υπόλοιπους. Εμφανίζεται σε κάθε επεισόδιο είτε σαν ο αγαπημένος παππούς της οικογένειας είτε σαν ο παπάς της ενορίας είτε σαν ο καθηγητής-φίλος.
Ο χρόνος βέβαια είναι περιορισμένος (βλέπε τα πηδήματα παραπάνω) αλλά η παρουσία του είναι καταλυτική αφού συνήθως βγάζει από το αδιέξοδο τα ρεμάλια(που επίσης λέγαμε παραπάνω) σαν από μηχανής θεός. Μια σοφή συμβουλή τις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρκετή.
Τέλος κάποιος πάντα μέσα από την παρέα μέσα στη σεζόν θα μείνει χωρίς γονείς ή θα πέσει στα ναρκωτικά ή μπει φυλακή για κλοπή ή εμπρησμό ή θα μείνει χωρίς λεφτά αναγκασμένος να ζητιανέψει.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν σειρές όπως Beverly Hills, νεανικές ανησυχίες και όλες στις οποίες παίζει ο Παπακαλιάτης.
Μικρό σπίτι στο λιβάδι
Η διατριβή συνεχίζεται με τις σειρές τύπου το σπιτάκι στο λιβάδι (γιατί το "μικρό σπίτι" είναι πλεονασμός, όταν υπάρχει ήδη λέξη για το μικρό σπίτι). Επίσης ευρείας αποδοχής από το κοινό όπως και η παραπάνω κατηγορία.
Το κλασσικό μοτίβο είναι αυτό ενός πατέρα και μιας μητέρας η οποία κάνοντας ότι μπορεί για να βοηθήσει στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας, γεννοβολά αβέρτα. Έτσι, μια τέτοια οικογένεια αποτελείται από τουλάχιστον έξι μέλη. Και αν δεν είναι όλα της μάνας, τότε είναι υιοθετημένα.
Η δουλειά του πατέρα πάντα φυσικά ταπεινή κάτι δηλαδή σε ξυλοκόπο, παπά ή οικοδόμο που αγκομαχά για να βγάλει τα ως προς το ζην. Η μαμά πάλι ή νοικοκυρά ή καθαρίστρια ή τυφλή.
Σε κάθε επεισόδιο παρουσιάζεται και κάποιο πρόβλημα το οποίο έχει να κάνει ή με τα παιδιά της οικογένειας (πρέζες, χυλόπιτες, αποβολές από το σχολείο κτλ) ή με τους γονείς (ο μπαμπάς έχασε την δουλειά και τι κάνουμε τώρα, η μαμά έχει καρκίνο του μαστού κτλ) το οποίο όμως πάντα λύνεται και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (όχι, δεν εννοώ να κλείσετε την τηλεόραση).
Διότι η αγάπη είναι ο καλύτερος γιατρός και σύμβουλος. Η αγάπη είναι αυτή που βοηθά μια τέτοια οικογένεια να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει υπεισέλθει. Μα που στα κομμάτια δηλαδή την βρίσκουν τόση αγάπη.
Με ένα πρόχειρο για άλλη μια φορά υπολογισμό αν θεωρήσουμε μια εξαμελή οικογένεια η οποία ανταλλάσσει ανά δύο από ένα φιλί τουλάχιστον πέντε με έξι φορές την ημέρα έχουμε 75 φιλιά. Ούτε η Αλιφέρη τόση αγάπη πια.
Μα ούτε μια σφαλιάρα ή ένα τράβηγμα μαλλιών μεταξύ των παιδιών για παράδειγμα; Ποιον νομίζετε ότι κοροϊδεύετε ρε; Συγχύστηκα πάλι.
Μανούσος Μανουσάκης
Τέλος έχουμε τις σειρές αλά Μανούσο Μανουσάκη. Το ταλέντο του συγκεκριμένου σκηνοθέτη (πραγματικά απύθμενο) έχει αναγάγει την τηλεόραση σε αντικείμενο τέχνης.
Η συνταγή τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια είναι η εξής. Ένας πηδάει μία. Ενίοτε ένας δεύτερος πηδά επίσης αυτή τη μία η οποία και θέλει και δεν θέλει γιατί προτιμά τον πρώτο αλλά όπως και να το κάνουμε τι θα πει ο κόσμος και η άτιμη η κενωνία;
Και αν δεν μπορεί να την πηδήξει από το δεύτερο επεισόδιο (Ζαλμάς σε ρόλο παπά για παράδειγμα) κάνει υπομονή για να την πηδήξει αργότερα στο τρίτο το πολύ στο τέταρτο (πριν αρχίσει να πέφτει η θεαματικότητα).
Φυσικά για όλες οι σειρές του ΜΜ μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πίσω από τα γεγονότα που διαδραματίζονται απορρέει και κάποιο κοινωνικό μήνυμα. Για παράδειγμα τώρα ξέρουμε πως:
- Δεν κάνει να πηδάμε την μέλλουσα γυναίκα του γύφτου από τον οποίο αγοράσαμε το κιλίμι για το χολ μας, γιατί όσο γύφτοι και αν είναι καταλαβαίνουν πότε μια γυναίκα είναι παρθένα ή όχι.
- Δεν πρέπει να γινόμαστε παπάδες αν δεν το κόψουμε πρώτα από τη ρίζα γιατί αργά ή γρήγορα θα εμφανιστεί ο θηλυκός πειρασμός και θα μας κάνει να απαρνηθούμε τα πάντα από το θεό μέχρι και τις κατσίκες.
- Δεν κάνει να γράφουμε ημερολόγιο γιατί μια μέρα μπορεί να το διαβάσει κάποιος ταρατσοκατέβατος κλέφτης και αργά ή γρήγορα να μας -μαντέψτε, μαντέψτε- πηδήξει και μάλιστα με τη θέληση μας.
- Καταταγείτε στους καταδρομείς. Μπορεί να τους βγαίνει η ψυχή, το φαΐ να είναι χάλια, να εκπαιδεύονται μέσα στα σκατά κτλ αλλά πηδάνε αβέρτα.
- Τέλος ποτέ μην εμπιστεύεστε μια δίκη σε γυναίκα δικηγόρο. Συνήθως έχει τόσα προβλήματα με το σπίτι που δεν θα της μένει καιρός να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση σας. Α ναι, μην ξεχνιόμαστε. Κατά πάσα πιθανότητα επίσης θα την πηδά ο δικηγόρος του αντίπαλου σας.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
