Πολλοί από σας έχετε κατά πάσα πιθανότητα ασχοληθεί με τον προγραμματισμό ως χόμπι. Κάποιοι ίσως και καθόλου. Ο γραφών έχει ασχοληθεί στο παρελθόν, αλλά τώρα τα 'χει παρατήσει εντελώς και θα χρωστάει τη C (Υπολογιστές 2) στη σχολή του για πολύ καιρό ακόμα (πάλι καλά που πέρασα τους Υπολογιστές 1). Βέβαια υπάρχει και μια κατηγορία που δεν αναφέρθηκε ακόμη: αυτή των ατόμων που ασχολούνται με τον προγραμματισμό επαγγελματικά, τους οποίους και θα "θάψω" λιγάκι σε αυτό το άρθρο
Εξάλλου, σιγά μην κάθονται εργαζόμενοι άνθρωποι να διαβάζουν τα όσα γράφω εγώ στα άρθρα μου και μετά να σχολιάζουν κιόλας. Έχουν και σοβαρότερα πράγματα να κάνουν. Είπαμε, το WebSloth είναι site για αργόσχολους!
Έχετε λοιπόν σκεφτεί ποτέ πώς είναι η τυπική μέρα ενός προγραμματιστή; Τι κάνει από το πρωί που ξυπνάει μέχρι το βράδυ που κάνει νανάκια; Διαβάστε παρακάτω για να πάρετε μια ιδέα της πραγματικότητας (εδώ γελάμε).
ΩΡΑ 5:30 Π.Μ.
Είδα στον ύπνο μου τι έφταιγε και δε δούλευε αυτή η καταραμένη procedure. Άτιμα bugs! Τώρα δε μασάω όμως, νομίζω πως βρήκα το κατάλληλο εντομοκτόνο!
Σηκώνομαι όλος χαρά και με την τσίμπλα στο μάτι ακόμα, αφού ούτε καν πλύθηκα από την ανυπομονησία μου να διορθώσω αυτό που έφταιγε, ανοίγω το Γιώργο. Ναι του έχω βγάλει κι όνομα του καλού μου του PC.
Ο Γιώργος είναι εκείνος ο παιδαράς που μου στάθηκε πολύ όταν τα χάλασα με τον Παύλο και... με βοήθησε με τον τρόπο του να τον ξεπεράσω! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εμένα με λένε Χρήστο...
Τέλος πάντων, μπαίνω στο περιβάλλον της VB6 κι αρχίζω χαμογελώντας με ειρωνεία προς το Γιώργο το debugging. Με κλειστά τα μάτια σχεδόν γράφω τις γραμμές κώδικα που έλειπαν και πάω περιχαρής να δοκιμάσω το πρόγραμμα.
ΣΚΑΤΑ! Όχι απλά δε δούλεψε, αλλά τα έκανα χειρότερα από πριν. Εκνευρισμένος σκάω μια μπουνιά στο Γιώργο και την ξαναπέφτω για ύπνο.
ΩΡΑ 8:30 Π.Μ.
Το ξυπνητήρι χτυπάει παίζοντας τη μουσική του UnReal. Τα νεύρα μου, πάλι άυπνος έμεινα. Σηκώνομαι αμέσως για 2 λόγους: 1ον γιατί αν δεν προλάβω να τελειώσω σήμερα το πρόγραμμα θα με απολύσουν και 2ον σε λίγο το ξυπνητήρι θ' αρχίσει να παίζει και τα εφέ...
Ετοιμάζω τον 1ο καφέ της ημέρας και έτσι με τις πυτζάμες όπως είμαι ξανανοίγω το PC να ξεστραβωθώ. Κάθομαι και δουλεύω όλη την ώρα πάνω στο καταραμένο bug που μου στέρησε το χθεσινό μου ύπνο.
ΩΡΑ 13:00
Μετά από τρεις καφέδες και 4.5 ώρες δουλειάς κατάφερα επιτέλους να εξοντώσω το πρόβλημα. Τα πάντα δουλεύουν ρολόι. Κλείνω περιχαρής το κατά τ' άλλα συμπαθέστατο περιβάλλον εργασίας μου και ετοιμάζομαι να παίξω δικτυακά το Age Of Empires 2.
Ανοίγω τα τετράδια με τις στρατηγικές, κρεμάω το χάρτη της πίστας στον τοίχο, ντύνομαι σαν τον Ιούλιο Καίσαρα (Άβε!) και ετοιμάζομαι να γίνω ο νέος κατακτητής του κόσμου.
ΩΡΑ 16:00
Δεν περνάνε τρεις ώρες παιχνιδιού, και πάνω στο σημείο που ετοιμαζόμουνα για τη μεγάλη επίθεση (καλά μιλάμε ότι είχα εφαρμόσει τέλεια στρατηγική, θα το 'χω να το λέω!) χτυπάει το κουδούνι η κοπελιά μου.
Μετά τα απαραίτητα καντήλια σηκώνομαι όλος νεύρα και ανοίγω την πόρτα. "Γεια σου μωρό μου", μου λέει, "ήξερα πως δουλεύεις συνέχεια και σου έφερα κάτι να φας". Τι της λες τώρα; Γενικά είμαι πολύ συναισθηματικός τύπος και λιώνω με κάτι τέτοια, αλλά οι στιγμές που παίζω είναι ιερές. Γυρνάω λοιπόν και της λέω όλο μαγκιά:
"@#%$#Τ%$&$*%)**&%ΞΜΔΦΘΣ$^@%#&#* (λογοκρισία) . Αφού παίζω Age τι με διακόπτεις;" Αυτή βάζει αμέσως τα κλάματα, λέει τις γνωστές παπαριές που λένε οι γκόμενες σε τέτοιες περιπτώσεις και φεύγει.
Αααχ, ποτέ δε θα μπορέσω να τις καταλάβω τις γυναίκες. Είναι πολύ αχάριστες ώρες ώρες...
ΩΡΑ 20:00
Η νίκη είναι δική μας! Μπορεί να έχασα μια γκόμενα αλλά κέρδισα μια μάχη που με έφερε 5ο στην κατάταξη των Ελλήνων παικτών. Ανοίγω μια σαμπάνια και το γιορτάζω μόνος μου, όπως πάντα.
ΩΡΑ 21:00
Ενώ έχω κατεβάσει ένα μπουκάλι σαμπάνια μόνος μου και έχω γίνει κουρούμπελο, χτυπάει το τηλέφωνο.
Ο Νίκος, ένας κολλητός, μου προτείνει να πάμε καμιά βόλτα να ξελαμπικάρω. Του σκάω ευγενικά χυλόπιτα λέγοντας πως έχω δουλειά στον υπολογιστή. Αυτός με βρίζει, με λέει μούχλα, ξενέρωτο και με προειδοποιεί ότι έτσι όπως πάω σε λίγο δε θα μου μιλάει κανένας.
"Δε γαμιέται..." σκέφτομαι, κι ανοίγω (με την 4η προσπάθεια καθώς ήμουνα χάλια) τον υπολογιστή να τελειώσω τη δουλειά μου.
ΩΡΑ 0:00
Επιτέλους τελείωσα! Τα πάντα φαίνονται να δουλεύουν ρολόι. Αυτό που με απασχολεί τώρα είναι το Μαράκι που το έδιωξα το μεσημέρι με τις κλωτσιές. Σίγουρα δε θα μου ξαναμιλήσει.
"Δε γαμιέται...", σκέφτομαι πάλι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πολύ την έχω συμπαθήσει αυτή την έκφραση.
Πάλι καλά που υπάρχει και το IRC, το ψεύτικο IRC όπου δεν είσαι αυτός που είσαι αλλά αυτός που δηλώνεις και που δε βλέπεις αυτόν που συνομιλείς και μπορείς πιο εύκολα να υποκρίνεσαι, μπας και κάνουμε κανένα κονέ.
ΩΡΑ 03:00 Π.Μ.
Πέφτω για ύπνο, μετά από τρεις ολόκληρες χαμένες ώρες αποβλάκωσης. "Δε γ....." σκέφτομαι. Καληνύχτα μου.
ΩΡΑ 05:00 Π.Μ.
Όχιιιιιιιιιιι! Ξυπνάω, καθώς στον ύπνο μου είδα ότι το πρόγραμμα πάλι δε δούλευε. Πώς να δουλεύει άλλωστε, αφού όταν έγραφα τον κώδικα είχα 10% αλκοόλ στο αίμα μου.
Ο κώδικας είναι λάθος για τον ίδιο λόγο που νόμιζα ότι ήταν σωστός όταν τον έγραφα: Αφού με χαλάει τι το πίνω; Και πάλι απ' την αρχή...
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
