Ααα. Δεν θέλω σχόλια και ξινισμένα μούτρα... Είναι δυνατόν να γινόταν τέτοιος χαβαλές και να τον έχανα; Ε, όχι, ποτέ. Ο klidge ήταν και θα παραμείνει μέσα σε όλα. Θα έχανα εγώ τέτοιον τζερτζελέ; Στο πηγάδι κατούρησα; Πρόσεξα επίσης ότι το SlothTrisagio το έχει μονοπωλήσει ο Χριστόδουλος. Τι να κάνουμε. Είπαμε σε ένα μήνα δεν θυμάται κανείς τίποτα. Προς το παρόν όμως η όλη κατάσταση είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητος και όσο παραμένει θα την σχολιάζω και εγώ με τον δικό μου τρόπο.
Δεν θα πάρω θέση του στυλ "καλά λέει ο άνθρωπος" ή "αίσχος, όλα τα πρόβατα στο Χριστόδουλο" αλλά θα σας περιγράψω πως περίπου πέρασε το δίωρο από την ώρα που έφυγα από το σπίτι μου για να πάω στη λαοσύναξη (-sic-) μέχρι να γυρίσω ξανά.
Ναι, το ξέρω ότι τα είδατε (όσοι τα είδατε) από την τηλεόραση. Το ξέρω ότι μερικοί μπορεί να βρεθήκατε στην Θεσσαλονίκη πριν μια βδομάδα και να τα είδατε με τα ίδια σας τα μάτια.
Δεν έχει σημασία. Αν θέλετε να έχετε εμπεριστατωμένη άποψη πάνω στο θέμα πρέπει να διαβάσετε και τα παρακάτω. Και μετά από αυτόν τον μακροσκελή πρόλογο, προχωρώ.
Τετάρτη λοιπόν προχθές. Έξι και τέταρτο ξεκινώ από το σπίτι και κατευθύνομαι προς το σταθμό του μετρό. Στη διαδρομή άδεια πούλμαν, γεμάτος ο δρόμος. Προφανώς τους ξεφόρτωσαν από τα πούλμαν και τους φόρτωσαν στο μετρό για Σύνταγμα.
Η ουρά για τα εισιτήρια αρκετά μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη αλλά σαν klidge τα παίρνω δέκα δέκα, οπότε έχοντας ήδη εισιτήριο δεν έχασα χρόνο.
Το γέλιο ξεκίνησε μετά την πρώτη στάση, μία στάση που πάντα μαζεύει πολύ κόσμο λόγω της ανταπόκρισης με τον ηλεκτρικό. Μία οικογένεια δύο γονέων και 4 παιδιών γκάζωσε μέσα να προλάβουν θέσεις.
Μία επίσης μαυροφορεμένη γιαγιά πήγε να κάνει το ίδιο, αλλά η δίμετρη ελληνική σημαία που κράταγε, με το σταυρό και το δικέφαλο αετό, βρήκε στην πόρτα και λόγω ύψους, ψιλοσκόνταψε και λίγο έλειψε να βγάλει το μάτι ενός.
Τέλος πάντων με τα πολλά φτάνουμε Ομόνοια, όπου και κατέβηκα γιατί εκεί είχα δώσει ραντεβού με τον άλλο. Ύστερα θα συνεχίζαμε μαζί μέχρι το Σύνταγμα. Η ώρα είχε πάει παρά τέταρτο (εφτά) ώσπου ξαφνικά φάνηκε ο άλλος (ο Δημητράκης).
"Που σε ρε γαμώτο; Το ξέρεις πως με έστησες 20 λεπτά;"
"Το ξέρω. Έχασα τρία τρένα μέχρι να βρω ένα που να χωράω να μπω"
Ε τι να του πεις. Ό,τι νεύρα είχα αναγκάστηκα να τα αποβάλλω μιας και δεν έφταιγε τελικά το παιδί. Μπαίνουμε λοιπόν στο επόμενο και τελικά κατεβαίνουμε Σύνταγμα. Λαός πολύς. "Ακολούθα τη μάζα και θα βγούμε σωστά" "Οκέι"
Ήμασταν δέκα λεπτά νωρίτερα και γινόταν ψιλοπανικός. Σπρώξαμε λίγο, σπρωχτήκαμε και τελικά βγήκαμε αρκετά μπροστά κάπου που θα μπορούσαμε να δούμε τον Χριστόδουλο σχετικά άνετα.
Στη διαδρομή κάποιος επιχείρησε να μου κολλήσει ένα αυτοκόλλητο που πάνω έγραφε "Ορθοδοξία ή θάνατος", αλλά του ξέφυγα γλιστρώντας σαν χέλι μέσα στο πλήθος.
Οφείλω να ομολογήσω πως δεν περίμενα να δω τέτοια ποικιλία ως προς τις ηλικίες των παρευρισκομένων. Είχε και πιτσιρικάδες, είχε και νεολαία, είχε και μεσήλικες, είχε μαυροφορεμένες γιαγιάκες.
Δεν ξέρω πόσοι πήγαν για το χαβαλέ αφού δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν (καλή ώρα) αλλά λαό είχε. Όλοι με σημαίες, οι περισσότερες ελληνικές και οι άλλες διάφορους συνδυασμούς με δικέφαλους αετούς και σταυρούς. Είχαμε και ποικιλία δηλαδή.
Κάπου είδα ένα κιόσκι αλλά δεν κατάλαβα αν τις μοίραζαν τσάμπα ή τις πλήρωνες (μάλλον τσάμπα για να έχουν σχεδόν όλοι).
Εμείς δεν πήραμε, αλλά γρήγορα το μετάνιωσα όταν είδα ότι και όσοι πήραν, για να κρύβουν τον ήλιο της χρησιμοποιούσαν παρά για να τις κυματίζουν στον αέρα. Είδα και δυο τρεις πάνω σε δέντρα για να μπορούν να βλέπουν καλύτερα. Βίτσια είναι αυτά.
Μέχρι της εφτά όπως κάθε σοβαρή συγκέντρωση τέτοιου μεγέθους που σέβεται τον εαυτό της, μας κράτησε παρέα η οχλοβοή, ο ήλιος στα μάτια και η μουσική που ακουγόταν από τα μεγάφωνα.
Σε κάποιες φάσεις μάλιστα καθώς έπαιζε η μουσική πέταγαν και μια ατάκα του Χριστόδουλου από την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη κάνοντας το να φαίνεται σαν μίξη, που οφείλω να πω πως ήταν αρκετά πετυχημένες. Όχι, σκρατσαρίσματα δεν είχε.
Σε άλλες πάλι στιγμές έβγαινε μία (ίσως η ίδια που έκανε τις μίξεις) στο μικρόφωνο και γκάριζε: "Όταν το ράσο γίνεται σημαία, η νίκη είναι βεβαία" ή "Την ταυτότητα τη νέα, δεν την θέλει η νεολαία", "Ελλάδα, Ευρώπη, Ορθοδοξία".
Τελικά αυτή η γυναίκα αδικείται εκεί. Dj στο Βαρελάδικο έπρεπε να ήταν, αλλά μάλλον την έφαγαν και αυτή τα μεγάλα συμφέροντα.
Κατά τις εφτά και πέντε άρχισε από το μικρόφωνο η παρουσίαση αυτών που θα κάθονταν στην εξέδρα. Ε, δέκα λεπτά έλεγε κι έλεγε ονόματα σε σημείο να μου σπάσει τα νεύρα. Ευτυχώς όμως που κάποτε τελείωσε.
Τελικά πήγε εφτά και μισή (και βάλε) για να ξεκινήσει ο λόγος. Ο star της βραδιάς, πάνω στο βήμα αρχίζει το λόγο του. Βασικά, δεν μπορώ να πως ότι έδινα πολύ μεγάλη σημασία αφού πέρασα την ώρα παρατηρώντας την όλη κατάσταση γύρω μου.
Δεν ξέρω αν προσέξατε το σύνθημα "Ελλάδα σημαίνει ορθοδοξία" που ακουγόταν από τη μεριά του Συντάγματος. Δύο τύποι πίσω μου ο ένας με την ελληνική σημαία σαν μπέρτα του Batman και ένας με περασμένες τέσσερις σημασίες η μία μέσα στην άλλη το ξεκίναγαν.
Ακριβώς από τα δεξιά τους ήταν ένας άλλο τυπάς με μία σημαία μεγαλύτερη από το σεντόνι που σκεπάζομαι το βράδυ. Την κυμάτιζε πάνω από το κεφάλι μου ενώ η άκρη της γαργαλούσε πότε τη μύτη μου, πότε τα αυτιά μου.
Αν είχα έναν zippo μαζί μου θα την είχα κάνει παρανάλωμα του πυρός αλλά τη γλίτωσε καθότι μη καπνιστής. Κοζάραμε και μερικά καλά κομμάτια, πέρασε ευχάριστα η ώρα μέχρι που κάποτε φύγαμε.
Εν το μεταξύ, στο βήμα ο Χριστόδουλος συνεπαρμένος που και που χάνοντας τη φωνή του συνέχιζε το λόγο του. Έχω ακούσει από διάφορους να λένε ότι για πρωθυπουργός πήγαινε και τελικά έγινε αρχιεπίσκοπος. Ε, αυτή την τέχνη έμαθε όταν μπορούσε, αυτή εξασκεί τώρα και πάνω σε αυτή στηρίζεται.
Καλά κάνει ο άνθρωπος. Διότι το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Πειράζει που είναι μεγάλη φίρμα, πειράζει;
Ο λόγος που μαζεύει λαό πιστεύω είναι ο ίδιος που κάθε Κυριακή (εντός αγωνιστικής σεζόν) "γδύνονται" τα γήπεδα από τις καρέκλες τους. Εκτόνωση. Πας Χριστόδουλο, γκαρίζεις, πετάς τα συνθήματα και γυρίζεις σπίτι ψυχικά πια υγιείς.
Αν βέβαια συνεχιστεί έτσι (ομιλία κάθε Κυριακή Χριστόδουλου), το πράγμα θα εκλαϊκευτεί. Δεν αποκλείεται να δούμε κόντρες μεταξύ των ενοριών, κεριά να πετιούνται στον αγωνιστικό χώρο, αγοροπωλησίες παπάδων από ενορία σε ενορία.
Υπάρχουν και οι μαυροφορεμένες με μυαλά Λουκά βέβαια που με τις υπερβολές τους γελοιοποιούν ακόμα περισσότερο το θέμα. Για το συγκεκριμένο μια γερή δόση σεξ είναι η λύση.
Τέλος, άκουσα ότι το βιβλίο του κυρίου Ανδρουλάκη μπορεί πια να κυκλοφορεί ελεύθερα. Πάλι καλά που θυμήθηκαν ότι έχουμε δημοκρατία και η ελευθερία έκφρασης συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Άντε και στα δικά σας.
Το WebSloth.gr ξαναζεί
Το WebSloth ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά χιουμοριστικά site. Ξεκίνησε το 2000, και η τελευταία του δημοσίευση ήταν το 2003. Αξίζει να θυμηθούμε πως τότε ακόμα δεν είχαμε καν ADSL στην Ελλάδα, μπαίναμε στο ίντερνετ με dial-up.
Για μερικά χρόνια αργότερα, τα άρθρα του WebSloth, τα οποία αγάπησε σημαντικός αριθμός επισκεπτών, παρέμειναν στο εγκαταλειμμένο site. Όμως το hosting δεν ήταν δωρεάν, ούτε η ανανέωση του domain, και αναπόφευκτα κάποια στιγμή το site κατέβηκε.
Ενώ κάποια τρίτα site και blog έχουν κάνει σκόρπιες αναδημοσιεύσεις, ήταν δύσκολο για κάποιον να βρει και τις 360+ αρχικές δημοσιεύσεις.
Αυτό το project είναι μια αναβίωση του WebSloth, με το αρχικό domain, και τα αυθεντικά άρθρα των Klidge, Icegubs, και των λοιπών συντελεστών.
Όπως καταλαβαίνετε, ορισμένα από τα άρθρα δείχνουν την ηλικία τους, καθώς δημοσιεύτηκαν 15-18 χρόνια πριν, όταν το διαδίκτυο στην Ελλάδα, αλλά και η τεχνολογία γενικότερα, ήταν αρκετά διαφορετικά.
Αν δούμε πως υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, θα φροντίσουμε να παράγουμε και νέα άρθρα, στο ίδιο ύφος που αγαπήσατε.
